'பானு'... பெயரைக் கேட்டாலே 'சும்மா அதிரும்' அளவுக்குத் திரை உலகில் கொடி


கட்டிப் பறக்கும் மேக்கப் துறையின் முதல் பெண் சாதனையாளர். 'சிவாஜி', 'எந்திரன்' என்று ரஜினியின் கலர் மாற்றி இளமை ஏற்றியவர்
"நான் பிறந்து வளர்ந்தது எல்லாம் இதே சிங்காரச் சென்னைதான். ஸ்கூல் படிக்கும்போது டீச்சர், 'எதிர்காலத்தில் நீங்க என்னவாக ஆசைப்படுறீங்க?'ன்னு கேட்கும்போது, 'டாக்டர்', 'இன்ஜினீயர்'னு பலரும் என்னன்னவோ சொல்லுவாங்க. அப்போ எனக்கு மட்டும் என்ன சொல்றதுன்னே தெரியாது. அந்த அளவுக்கு, சின்ன வயதில் என் எதிர் காலத்தைப்பற்றி எந்த ஒரு கனவும் இல்லாமல் தான் இருந்தேன்.

பி.காம். படிச்சு முடிச்சு வெளியே வந்தபோது, கல்லூரி வாழ்க்கை எனக்கு நிறையக் கற்றுத் தந்திருந்தது.

சொந்த வேலையா அமெரிக்கா போகும் வாய்ப்பு. அந்தப் பயணம்தான் என் வாழ்க்கைப் பாதையையே தீர்மானிச்சது. என் தோழிகள் சிலர் மூலமா ஹாலிவுட் மேக்கப் ஜாம்பவான் பாப் கேலியின் அறிமுகம் கிடைச்சது. மேக்கப் துறையின் பல நுணுக்கங்கள் கத்துக்கிட்டு, அமெரிக்காவின் பிரபல மேடை நாடகங்களுக்கு மேக்கப் வுமனாகப் பணியாற்றினேன். தூக்கத்தில்கூட, மறு நாளுக்கான மேக்கப் சிந்தனைகள்தான் மனசுக்குள் படம் படமா ஓடும். அவ்வளவு ரசிச்சு, லயிச்சு மேக்கப் வேலையை ஒரு கலையா செஞ்சேன். கல்யாண ரிசப்ஷன் மேக்கப்புக்கும், ஒரு பார்ட்டிக்கு ஜாலியா போற மேக்கப்புக்கும், ஒரு கேரக்டரா ஒருவரை மாத்தும் மேக்கப்புக்கும் இருக்கிற வித்தியாசங்கள் புரிய ஆரம்பிச்சது. ஜாலியா ஒரு பொழுதுபோக்குக் காகக் கத்துக்கிட்ட விஷயம், எனக்குள் ஒரு ஈடுபாட்டை ஏற்படுத்தி, அதையே என் வாழ்க்கையாக மாற்றியது!

மேடை நாடகங்களில் மட்டுமே கவனம் செலுத்திய என்னை, என் உறவினரான பி.சி.ஸ்ரீராம், தமிழ்நாட்டின் விளம்பர உலகத்துக்கு அறிமுகப்படுத்தினார். 1990-ம் வருடம் வெளிவந்த 'நிவாரன் 90'ல் வேலை பார்த்தேன். என் முதல் விளம்பரம். என்னதான் உறவுப் பெண்ணாக இருந்தாலும், வேலை சரியில்லை என்றால், கண்டபடி திட்டி விடுவார் பி.சி. முதல் ஷூட்டிங் என்பதால், லைட்டிங்குக்கு ஏத்த மேக்கப், டிரெஸ் கலர்னு அந்த சூட்சுமங்கள் பழகாததால், பலமா கிடைச்சது டோஸ். ஒருவழியா ஷூட்டிங் முடிஞ்சதும், 'போதும்டா சாமி... இந்த வேலையை விட்டுரலாம்'னு வீட்லயே உக்கார்ந் துட்டேன். ஆனா, அந்த விளம்பரம் செம ஹிட். அடுத்தடுத்து நிறைய விளம்பர வாய்ப்பு கள் வந்துச்சு. 'நமக்கு எதுக்கு வம்பு'ன்னு கண்டுக்காம இருந்தேன். பி.சி சார்தான், 'வேலையில் இதெல்லாம் சகஜம்'னு என்னைத் தேத்தி தொடர்ந்து வேலை கொடுத்தார்.

விமர்சனங்களை ஏத்துக்கப் பழகணும். அது நம் தவறுகளை நாம் திருத்திக்கக் கிடைக்கிற வாய்ப்புன்னு கத்துக்கிட்டேன். ப்ரியதர்ஷன் சார் மூலமா மலையாள சினிமாவுக்குள் நுழைந்தேன். மேக்கப்னா பலரும் நினைக்கிற மாதிரி ரோஸ் பவுடர் போடும் வேலை மட்டுமே இல்லை. ஷூட்டிங்குக்கு முன் மேக்கப் டெஸ்ட், ஸ்க்ரீன் டெஸ்ட்னு நிறைய வேலைகள் இருக்கும். அதில் எல்லாம் நினைச்சபடி திருப்தியா அமைஞ்சாதான், படப்பிடிப்பே தொடங்கும்!

கோக், பெப்ஸி, ப்ரூ, ஹார்லிக்ஸ், கேட்பரீஸ்னு பல தேசிய அளவிலான விளம்பரங்களில் வேலை பார்க்க வாய்ப்பு வந்தது. சச்சின், ராகுல் டிராவிட்டுக்கெல்லாம் மேக்கப் பண்ணினேன். அப்போதான் ஒரு பெரிய பிரச்னை. மேக்கப் யூனியனில் பெண்கள் உறுப்பினரா சேர முடியாது. அதனால், தேசிய அளவில் வேலை பார்க்க எனக்குத் தடை விதிச்சாங்க. நியாயம் கேட்டு, டெல்லியில் உள்ள அகில இந்திய மகளிர் அமைப்புக்குச் சென்றேன். அந்த அமைப்பின் தலைவர் நிர்மலா எனக்காக சென்னை வந்து, தமிழ்நாடு நடிகர் சங்கத்தில் முறையிட்டார். மணிரத்னம், பி.சி.ஸ்ரீராம், பிரியதர்ஷன்னு எல்லோரும் எனக்காகப் போராடினாங்க. பெரும் போராட்டத்துக்குப் பிறகு, வெற்றிகரமாக யூனியனில் உறுப்பினராக இணைத்துக்கொள்ளப்பட்டேன். பிறகு தொடர்ந்து விளம்பரங்களில் பணி புரியும்போதுதான் இயக்குநர் ஜீவா அறிமுகமானார். அந்த நட்பில் கிடைச்சதுதான் '12 பி' பட வாய்ப்பு. இப்போ வரை என் மேக்கப் சாதனங்களை ஜோதிகாவுக்குத்தான் அதிகமாப் பயன்படுத்தி இருக்கேன்.

அதற்கடுத்து தமிழில் ஹீரோக்களின் கேரக்டருக்குப் பொருத்தமான கெட்டப்களை அமைச்சுக் கொடுக்கும் வாய்ப்பு கிடைச்சது. விக்ரமின் 'அந்நியன்' லுக்குக்காக நான் நிறையக் கஷ்டப்பட்டேன். ஷங்கர் சார், என்னிடம் அந்த கேரக்டர்களின் முக்கியத்துவத்தையும், சூழ்நிலையையும் சொன்னார். அதை வைத்து உருவானதுதான் 'அம்பி', 'அந்நியன்', 'ரெமோ'க்கான லுக்ஸ். அது எவ்வளவு கஷ்டமான வேலையா இருந்தாலும், இஷ்டப்பட்டு செஞ்சேன். அதுக்குக் கிடைச்ச அவார்டுதான், 'சிவாஜி'யில் ரஜினி சாருக்கு மேக்கப் வாய்ப்பு. 'என்னை காலேஜ் ஸ்டூடன்ட் மாதிரி ஆக்கிட்டீங்க'ன்னு பாராட்டினார் ரஜினி சார். இப்போ 'எந்திரன்' படத்திலும் எனக்கு வாய்ப்பு கிடைச்சது. 'எப்படி ரஜினி சார் மாதிரி பெரிய ஆர்ட்டிஸ்ட்டுக்கு பயப்படாம வேலை செய்றே?'ன்னு நண்பர்கள் கேட்பாங்க. என்னைப் பொறுத்தவரை... வேலைன்னு வந்துட்டா, அவங்க யாரா இருந்தாலும்... என் தொழிலில் அனைவரும் சமம். அமெரிக்காவிலேயே ஆரம்பிச்ச பழக்கம் அது... நமக்குப் பிடிச்ச வேலையை, ரசிச்சு, லயிச்சு செய்ய ஆரம்பிச்சா... எல்லா உயரங்களையும் எட்டிப் பிடிக்கலாம்!"